Deel I – De dag dat mijn internationale modellen carrière begon.

De dag na mijn 19e verjaardag, 11 januari 2013 zat ik met mijn vader in de auto richting Schiphol. De afgelopen maanden had ik naar dit moment toe gestreefd. Vele lekkernijen en feestjes had ik laten staan om mijn lichaam en geest zo goed als ik kon in topvorm te krijgen. Ik was klaar om mijn thuisbasis in St.Isidorushoeve te verruilen voor een modellenappartement in Milaan. Mijn vader vertelde dat hij me zou missen maar trots was dat ik deze stap durfde te zetten. We dronken een kop koffie waarop het moment volgde dat ik afscheid moest nemen. Met een opkomende traan knuffelde ik hem, zei dat ik van hem hield en draaide mij om. Mijn reis ging nu echt beginnen. Ik wist niet wat mij te wachten stond maar met volle moed dacht ik:

‘Kom maar op, ik kan alles aan!’

Vanaf dat moment begon mijn internationale modellencarrière. In het vliegtuig maakte ik een kruis beweging langs mijn gezicht, hart, schouders en bad voor een goed verloop van deze reis. Op Bergamo Airport werd ik verwelkomd door de Italiaanse cultuur. De geur van verse koffie en piadina maakte mijn zin in het onbekende nog groter. Met de woorden ‘Ciao Bellissima!’ werd ik gegroet door een vriendelijke meneer die mij de busticket naar Milaan Centraal uitreikte. Vanaf daar zou ik verder reizen met de metro. Zo perfectionistisch als ik ben ging ik tot in de puntjes voorbereid op reis. Ik wist precies welke kleur metro ik moest pakken en waar ik moest overstappen om bij het modellenbureau te komen.

Zenuwachtig opende ik de deur...

‘Ciao Jorien, I’m happy you arrived! Please leave your luggage here, change your clothes to bikini and wait for me. We will take polaroid pictures and after I will explain you the plan for today.’ Het was Alexandra, één van de boekers van het bureau. Wacht even, dacht ik. Het plan voor vandaag? Terwijl ik op adem kwam van het gesjouw met mijn bagage en een voor mij op dat moment lange reis hoorde ik mijn maag knorren. Ik had trek en wou vragen of ik wat kon eten, omdat ik dat niet durfde deed ik wat er gevraagd werd. Ik opende mijn koffer pakte mijn bikini en pumps en kleedde mij om.

Toen Alexandra samen met de eigenaar van het bureau de kamer binnen kwam vroegen ze mij om te gaan staan en werd ik van onder tot boven bekeken. Ze wisselde Italiaanse woorden met elkaar die ik niet verstond maar als een lied in mijn oren klonk. Al gauw begon ik mij af te vragen of ik wel goed genoeg was. Met een meetlint werd mijn borst, taille en heupomvang gemeten. De conclusie was dat mijn maten goed waren, daarbij werd nadrukkelijk gezegd dat ik ervoor moest zorgen dat dit zo bleef. Namate mijn tijd in Milaan vorderde leek dit een normale manier van omgang met modellen te zijn waar niemand mij mentaal op had voorbereid. Hier en daar had ik puistjes in mijn gezicht waar ze zorgelijk op reageerde. Met een briefje in mijn hand werd ik naar de dichtstbijzijnde 'Farmacia' (apotheek) gestuurd om een middeltje voor mijn huid te halen.

Ik baalde omdat ik hier voor mijn gevoel weinig invloed op had gehad.

Toen ik terug kwam bij het modellenbureau stonden er vier castings op mijn to-do list, van rusten of eten was geen sprake. Ik kreeg een een boek, setcards (Visitekaart met mijn foto's, maten en de gegevens van het modellenbureau), leentelefoon, zakgeld, plattegrond en een A4’tje met adressen. Mijn koffer zou naar het modellen appartement worden gebracht waar ik in de avond op eigen gelegenheid heen kon gaan. Dit adres stond als laatste op de lijst.

Verbaasd over het feit dat ik direct aan het werk werd gezet en er geen ruimte was om te rusten of eten verliet ik het modellenbureau. Buiten opende ik de plattegrond en zocht het eerste adres op. Tijdens deze reis maakte ik nog geen gebruik van google maps. Met behulp van de plattegrond vond ik al dwalend mijn weg in de wijken van Milaan. Terwijl ik genoot van alles wat ik om mij heen zag werden de eerste verwachtingen zichtbaar. Discipline en zelfstandigheid dat moest het zijn.

Ik liet me meevoeren.